Türkiye'de Ebeveynlik

Çeşitli kültürlerde ebeveynlik konusunda uluslararası bir kitap olan Parenting Across Cultures’da “Türkiye’de Ebeveynlik” konusunda Dr. Selenga Gürmen ve Klnk. Psk. Sude Kılıç tarafından yazılan kitap bölümü yayınlanmıştır.

 Yapılan geniş literatür taraması sonucunda Türkiye’nin bulunduğu coğrafi konumun da etkisiyle doğu ve batı arasında bir köprü görevi gördüğü, farklı kültürlere ev sahipliği yaptığı ve bu durumun ebeveynlik tutumları üzerinde de etkileri olduğu görülmüştür. 

Başlarda daha geleneksel, erkek egemen bir kültürden, endüstrinin de gelişmesiyle şehirleşmeye doğru giden süreçte, ebeveynlik tutumlarında da değişimler meydana gelmiştir. 

Özellikle kadınların ekonomik hayata geçişi ile geleneksel bakım veren rolünün değişmeye başladığı bulunmuştur. 

Geniş aileden çekirdek aileye doğru bir geçiş görülmüş, ailedeki çocuk sayısının da azaldığı fark edilmiştir. 

Geniş ailenin çocuk bakımı konusunda aktif rol oynamaya devam ettiği, bir diğer yandan da babaların da çocuk bakımı konusunda rolünün arttığı fark edilmiştir. 

Türk aile yapısında duygusal olarak bağlılığın yüksek olduğu, çocuk yetiştirmede duygu ifadesinin önemli bir yer tuttuğu görülmüştür. 

Aile içerisinde babaların daha çok disiplinden sorumlu olduğu fakat anne ve babaların ikisinin de olumlu duyguları paylaşmada ve negatif duyguların ifade edilmesinde teşvik edici bir rol oynadığı, genellikle ebeveynlik tutumlarının birbiri ile eşleştiği fark edilmiştir. 

Çoğunlukla otoriter tutumun olumsuz etkiler yarattığının bilinmesine rağmen Türkiye’de sık görülen ebeveyn kabulünün bu tutumda önemli bir rol oynadığı ve kontrol ve disiplin davranışlarının olumsuz etkilerini azalttığı bulunmuştur. 

Yine yapılan araştırma sonucunda sosyo-ekonomik seviyenin ebeveynlik tutumları üzerinde önemli etkileri olduğu görülmüştür. Alanın gelişmesi adına, ortak ebeveynlik, boşanmış çiftlerde ebeveyn tutumu ve ebeveyn ilişkilerinin çocuklar üzerindeki etkilerinin daha fazla araştırılması gerektiği fark edilmiştir.