Çocukla Gelen ve Hiç Bitmeyen İlişki: Ortak Ebeveynlik
Çocukla Gelen ve Hiç Bitmeyen İlişki: Ortak Ebeveynlik
Dr. Selenga Gürmen bu makalesinde ortak ebeveynlik (co-parenting) ilişkisinin literatürde yapılmış çalışmalarını bir araya getirerek Türkiye’deki araştırmacılar için önemli bir başlangıç kaynağı oluşturmuştur. Ortak ebeveynlik ilişkisi, ebeveynler arasında partner ilişkisinden bağımsız, sadece çocukları ile ilgili kararları ve uygulamaları içeren bir kavramdır.
Göreceli yeni bir kavram olan ortak ebeveynlik, ilk olarak 1980’lerde Amerika’da boşanmış ailelerde kavramlaştırılıp, araştırılmıştır.
Daha sonraları halen evli, yeniden evlenmiş, hiç ev- lenmemiş gibi farklı aile yapılarında da farklı uzmanlar tarafından açıklanıp araştırılmıştır.
Ortak ebeveynlik kavra- mı ile ilgili yapılan çalışmalarda, bu kavramın dinamik yapıda olduğu ve hem bireysel (ebeveyn ve çocuk özellikleri gibi) hem de ilişkisel (eş/eski eş arasındaki ilişki ve ebeveyn-çocuk ilişkisi) faktörlerden etkilendiği bulunmuştur.
Ayrıca, ortak ebeveynliğin başta çocukların gelişimi ve psikolojik uyumu olmak üzere birçok bireysel, ilişkisel ve aile işlevi üzerinde etkisi bulunmaktadır. Bu kavram ülkemizde henüz spesifik olarak adlandırılmamış ve araştırılma- mıştır.
Son dönemlerde tartışılan ortak velayet uygulamalarının bu konuyu daha da önemli bir hale taşıdığı göz önün- de bulundurularak, bu kapsamlı derleme makalesi hazırlanmıştır.
Var olan alanyazını bütün detaylarıyla derleyen bu makale, araştırmacılar ile klinisyen ve sosyal hizmetler çalışanları için bir çağrı niteliği taşımaktadır.
Referanslar
Gürmen, M. S. (2019). Çocukla Gelen ve Hiç Bitmeyen İlişki: Ortak Ebeveynlik. Türk Psikoloji Yazıları, 22(44).